ΧΙΟΣ : Έχω ξαναγράψει για τη μετεκπαίδευσή μου στο Σηάτλ των Ηνωμένων Πολιτειών (Βρετανική Κολομβία) και την ΑΝΘΡΩΠΙΑ που βρήκα εκεί!… Αξίζει όμως τον κόπο να ξαναθυμηθούμε κάποια πράγματα τα οποία βέβαια μένουν αξέχαστα για πολλούς και διαφόρους λόγους[1]!Είναι γνωστό βέβαια ότι το Πανεπιστήμιο Γεώργιος Ουάσινγκτον (George Washington University) δεν το έκανε ο Ουάσινγκτον, απλώς φέρει το όνομά του τιμητικά κι εκεί εργάζονται (προσφέρουν, αν προτιμάτε) άνθρωποι από διάφορα μέρη του κόσμου. Εμένα έτυχε ο προϊστάμενός μου να είναι Νορβηγός, διάσημος για την προσφορά του στους υπερήχους και προπαντός ΑΝΘΡΩΠΟΣ (εξηγώ πιο κάτω). Και το όνομά του: ΕΥΓΕ­ΝΙΟΣ! Έτσι σήμερα (παραμονή Χριστουγέννων) που εορτάζει η μνήμη της Αγ. Ευγενίας, γράφω κι εγώ δυο κουβέντες στη μνήμη του.
Το Σηάτλ λοιπόν, μια πόλη μετρίου μεγέθους, είναι (ήταν) διάσημο για δύο λόγους: για το εργοστάσιο που έφτιαχνε τα αεροπλάνα Μπόινγκ και για το Πανεπιστήμιο Γεώργιος Ουάσινγκτον που συνέβαλε τα μέγιστα στην έρευνα και ανάπτυξη των Υπερήχων στην Ιατρική! Για τους υπερήχους (Β-υπερηχογραφία) κυρίως βρέθηκα εκεί, το δε αντικείμενο των σπουδών μου εδώ το ονόμασαν… Τρίπλεξ, δεν γνωρίζω για ποιους λόγους!…
Για να επανέλθομε όμως στο Σηάτλ, υπήρχε ακμάζουσα ελληνική κοινότητα με δύο εκκλησίες, με τις αντίστοιχες ενορίες: η «Παναγίτσα» και ο «Άγιος Δημήτριος». Εγώ ήμουν κοντά στην Παναγίτσα και… βοηθός ψάλτου, ο δε παπάς της θυμάμαι ότι πέθανε (σε ηλικία 44 ετών) ενώ κολυ­μπούσε με ψαροντούφεκο στην Πελοπόννησο, στα παράλια του τόπου καταγωγής του όπου πήγε για καλοκαιρινές διακοπές! Και το όνομα αυτού: «Πατήρ Όμηρος»[2]!
Στο Σηάτλ λοιπόν, το πανεπιστήμιο μου είχε παραχωρήσει κατά­λυμα, μια μικρή κατοικία, διότι περίμενα και τη γυναίκα μου. Το φαγητό το πληρώναμε στην καντίνα του νοσοκομείου και δεν ήταν ακριβό, όμως κάποια στιγμή μου τελείωσαν τα χρήματα και η Τράπεζα της Νέας Υόρκης που είχα κάποιο λογαριασμό βραδυπορούσε στη μεταφορά. Έτσι μια ημέρα… έμεινα νηστικός!… Κάτι πήρε είδηση το… αφεντικό μου (ο Καθηγητής Ε. Στράντνες, θέλω να πω) και τηλεφώνησε στον… Μπιλ Γκέιτς να… βοηθήσει.
Ο γνωστός μας (πολυεκατομμυριούχος) Μπιλ Γκέιτς μαθαίνοντας το πρόβλημα προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει. Έτσι, αντί για τα 420 δολάρια που χρειαζόμουν το μήνα, μου έβγαλε ένα βοήθημα (υποτροφία) της τάξεως των 1.200 δολαρίων(!), επειδή όπως του είπαν αυτοί που με γνώριζαν πρώτος πήγαινα και τελευταίος έφευγα από τη δουλειά (δηλαδή, δεν ήμουν… διάνοια, αλλά ήμουν εργατικότατος!…).
Μ’αυτά και μ’αυτά πέρασα δύο θαυμάσια χρόνια στο Σηάτλ με κάποια πολύ ευχάριστα… γουίκεντ, διότι είχαμε κοντά μας τη λίμνη Ουά­σινγκτον, στην οποία ψάρευα κι έβγαζα… σολομούς (το πώς να ψαρεύω το έμαθα στην πατρίδα μου τη Χίο κι όχι στην… Αμερική)!
Με τον Ευγένιο Στράντνες δεν ξαναειδωθήκαμε εκ του σύνεγγυς, ήλθε όμως ο στενός του συνεργάτης και φίλος μου, ο Μπράιαν Θιλ, κάποιο καλοκαίρι και τον φιλοξένησα! Αξέχαστα χρόνια, αξέχαστη ΑΝΘΡΩΠΙΑ!…
Ο Μπιλ Γκέιτς μάλλον ζει, διότι είναι 13 χρόνια νεώτερός μου. Ας είναι καλά, διότι μάλλον ζει!…
Χρόνια Πολλά σε όλους μας κι ας μη λεγόμαστε Ευγένιος ή Ευγενία! Η ευγένεια επιβάλει να πούμε και να γράφομε «Καλές Γιορτές» και «Αίσιον και Ευτυχές το Νέον Έτος 2023»! Αμήν…

Υ.Γ.: Παρά το γεγονός ότι έχω γράψει στο παρελθόν την ιστορία του τόπου (Βρετανική Κολομβία), αξίζει τον κόπο να επαναλάβω ότι υπάρχουν πολλά ελληνικά τοπωνύμια, διότι από εκεί πέρασαν πολλοί Έλληνες και ζουν πολλοί Έλληνες. Έτσι, ακούς ή διαβάζεις π.χ. «Ολυμπιακή Χερσόνησος», «Ολυμπιακά Βουνά», «Στενά του Γιάννη του… Βραδύγλωσσου»(!) (Ζουάν ντε Φούνγκα στα Ισπανικά) κλπ. κλπ. (μεγάλη ιστορία). Λίγο πιο πάνω (βορειοανατολικά, Αλάσκα) και επί του Καναδικού εδάφους, υπάρχει και ΟΜΗΡΟΥΠΟΛΗ (μεγάλη ιστορία). Ζητώ τη συγνώμη σας αν σας κούρασα. 
 

[1]     Είχα γράψει παλαιότερα ότι μέχρι και το Μπόινγκ που με μετέφερε χάρηκε όταν φθάσαμε, διότι έφθασε στην… πατρίδα του (εκεί κατασκευάστηκε)!

[2]     Άραγε γνωρίζετε πολλούς Ομήρους εδώ, εκτός του… Ομέρ Βρυώνη και του Επιτετραμμένου της Τουρκίας στην Κομοτηνή;