ΛΕΣΒΟΣ:

Στο Lesvosnews.net πιστεύουμε ότι η παράδοση και η κοινωνία μας προχωρούν μέσα από τον διάλογο. Για τον λόγο αυτό δημοσιεύουμε σήμερα δύο διαφορετικές φωνές πάνω στο ίδιο θέμα: ο Ταξιάρχης Κουφέλος (ιδιωτικός υπάλληλος)  αναδεικνύει τη βαθιά σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον άνθρωπο και το άλογο, ενώ η ιδιωτική υπάλληλος Νίτσα Δελόγκου τονίζει τη σημασία των πανηγυριών ως ζωντανής κληρονομιάς του τόπου μας. Δύο οπτικές που, αν και ξεχωριστές, συναντιούνται στον κοινό παρονομαστή της αγάπης για τον τόπο, τα ζώα και την παράδοση. Γιατί το Lesvosnews.net ήταν και παραμένει ένα ανοιχτό βήμα διαλόγου, όπου όλες οι απόψεις έχουν θέση.Γράφει ο Ταξιάρχης Κουφέλος  – Ιδιωτικός υπάλληλοςΚάθε φορά που γίνονται πανυγήρια, βγαίνουν και οι γνωστοί “φιλόζωοι” να μας πουν ότι κακοποιούμε τα άλογα. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: το άλογο είναι γεννημένο ανεξάρτητο, δυνατό, περήφανο. Δεν χρειάζεται κανέναν για να αποδείξει την αξία του.Από τη στιγμή όμως που ο άνθρωπος θα το πιάσει στα χέρια του, ακόμη και η στομίδα στο στόμα του ή το καμουτσίκι, είναι τεχνικά μια μορφή περιορισμού . Δεν χρειάζεται να χτυπήσεις ένα άλογο για να το κακοποιήσεις – το ίδιο το γεγονός ότι το “κατευθύνεις” περιορίζει την απόλυτη ελευθερία του.Κι όμως, το άλογο στέκεται δίπλα μας. Όχι γιατί φοβάται, αλλά γιατί μας εμπιστεύεται. Γιατί φτιάχνεται ένας δεσμός που οι περισσότεροι “φιλόζωοι του πληκτρολογίου” δεν θα καταλάβουν ποτέ.Αν ήταν όπως τα λένε, κανένα άλογο δεν θα άντεχε να μπει σε πανηγύρι, να τρέξει, να χορέψει, να δώσει ψυχή. Το κάνει γιατί το έχει στο αίμα του – και γιατί έχει μάθει να πορεύεται με τον άνθρωπο δίπλα του.Η κακοποίηση δεν είναι στο πανηγύρι. Η κακοποίηση είναι η αδιαφορία, η εγκατάλειψη, το να μη δώσεις ποτέ αγάπη σε ένα πλάσμα που σου χαρίζει τα πάντα.Τώρα όσοι μιλούν απέξω βλέπουν μόνο την επιφάνεια , όσοι όμως ζουν στο κόσμο των αλόγων ξέρουν ότι πίσω από ένα πανηγύρι κρύβονται αμέτρητες ώρες φροντίδας, προπόνησης κ αγάπης ..Γίαυτο αν όντως θέλετε ν σας δώσει κάποιος σημασία κάντε έργα και όχι σχόλια και likes στα social για να φαίνεστε..Γράφει η Νίτσα Δελόγκου – ιδιωτική υπάλληλοςΘα ήθελα να εκφράσω τη γνώμη μου για όλα όσα ακούγονται τον τελευταίο καιρό. Στον τόπο μας η παράδοση δεν είναι απλώς μια συνήθεια∙ είναι η ψυχή μας, η ιστορία μας, η κληρονομιά που μας άφησαν οι πρόγονοί μας. Κάποιοι που ήρθαν από αλλού ίσως δεν καταλαβαίνουν τη σημασία της, και θέλουν να τη σταματήσουν.Όμως πρέπει να πούμε κάτι καθαρά: δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι. Υπάρχουν άνθρωποι εδώ που αγαπάνε πραγματικά τα άλογά τους, τα φροντίζουν, τα σέβονται και δεν θα τα πλήγωναν ποτέ. Για εμάς, τα άλογα δεν είναι εργαλεία, είναι σύντροφοι, είναι κομμάτι της οικογένειάς μας.Η παράδοσή μας μπορεί να συνεχιστεί με σεβασμό προς τα ζώα και προς όλους, αρκεί να υπάρχει καλή πρόθεση και ανοιχτή καρδιά. Γιατί όταν αγαπάς αληθινά τον τόπο σου, αγαπάς και ότι ζει και αναπνέει σε αυτόν.»«Αγαπώ τα ζώα γιατί κρύβουν μέσα τους μια αγνότητα και μια ειλικρίνεια που σπάνια βρίσκουμε στους ανθρώπους. Δεν κρίνουν, δεν προσποιούνται· δίνουν αγάπη χωρίς όρους και μας θυμίζουν την ομορφιά της απλότητας και της καλοσύνης. Κάθε τους βλέμμα, κάθε κίνηση, είναι μια μικρή υπενθύμιση ότι η ζωή έχει αξία όταν μοιραζόμαστε την καρδιά μας με όλα τα πλάσματα γύρω μας.»Αγαπάμε τα πανηγύρια του τόπου μας, γιατί είναι η ψυχή του χωριού μας. Είναι οι στιγμές που όλοι γινόμαστε μια μεγάλη οικογένεια, που γεμίζουν οι πλατείες με μουσικές, χορούς και γέλια. Αγαπάμε τον τόπο μας, γιατί εδώ χτυπά η καρδιά μας, εδώ είναι οι ρίζες μας. Και όταν βγάζουμε τα άλογα μας, τα περήφανα και καλοζωισμένα, δεν δείχνουμε μόνο την ομορφιά τους, αλλά και την αγάπη μας για την παράδοση, για όλα όσα μας ενώνουν και μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι για τον τόπο μας.»Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να αγγίξει την παράδοση του χωριού μας, αυτόν τον θησαυρό που με κόπο και αγάπη έχτισαν οι πρόγονοί μας. Οι ρίζες μας είναι βαθιές, και η ψυχή του τόπου μας ζωντανεύει σε κάθε πανηγύρι, σε κάθε τραγούδι, σε κάθε άλογο που τρέχει περήφανο στη γη μας. Αυτή την κληρονομιά θα τη φυλάμε σαν ιερή παρακαταθήκη, για να τη δώσουμε ακέραιη στα παιδιά μας.»Η παράδοση του πανηγυριού δεν είναι απλώς μια γιορτή. Είναι η ίδια μας η ταυτότητα, η ψυχή του τόπου μας. Είναι οι ρίζες μας, η μνήμη των προγόνων μας και η κληρονομιά που περνά από γενιά σε γενιά. Χωρίς αυτήν, χάνουμε ένα κομμάτι από αυτό που είμαστε. Γι’ αυτό και θα την κρατήσουμε ζωντανή, με σεβασμό και αγάπη, γιατί μέσα από το πανηγύρι μιλάει η ιστορία μας και η καρδιά μας.»«Σε κάθε τόπο υπάρχουν πάντα λίγοι άνθρωποι που μπορεί να κάνουν πράγματα που δεν είναι σωστά. Όμως είναι η μειοψηφία. Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων στο χωριό μας αγαπά και τιμά την παράδοσή μας. Με σεβασμό στα ζώα, στον τόπο και στους προγόνους μας, κρατούν ζωντανό το πνεύμα του πανηγυριού, που είναι συνδεδεμένο με την ιστορία και την ταυτότητά μας.»