ΧΙΟΣ : Ακούστε, θα τα πω με απλά λόγια, ώστε να μπορέσει ο καθένας, που θα το διαβάσει, να το καταλάβει. Η ζωή είναι μια και αυτό δεν αλλάζει. Το μόνο που είναι στο χέρι μας είναι το πως θα την ζήσουμε. Θες να πηγαίνεις με όποια βρεις; Θες να κάνεις ριψοκίνδυνα πράγματα βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή σου;Θες να είσαι όλη μέρα σε ένα ηλεκτρονικο; Θες να κάθεσαι όλη μέρα; θες να βγαίνεις όλη μέρα; Όλα είναι δική σου απόφαση, τις συνέπειες όμως πρέπει να τις δέχεσαι χωρίς πολλά πολλά, γιατί κάθε πράξη πάει σετ με τις συνέπειες της. Και όταν αυτές δεν σαρέσουν, ψαξέ να βρεις τι έκανες λάθος σε αυτό που έπραξες και όχι στην συνέπεια. Γιατί η συνέπεια είναι εξαρτημένη από την πράξη σου και δεν την ελέγχεις, ενώ την πράξη που θα κάνεις εσύ την καθορίζεις. Ομορφιά και χαρακτήρας, δύο λέξεις με ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ τους. Όσο περνάνε τα χρόνια, η ομορφιά υπερισχύει του χαρακτήρα. Ναι φίλε μου σωστά τα λένε, τι να τον κάνω εγώ αυτον που βοηθαέι τους άλλους, που πάντα τρέχει για βοήθεια, που έχει έναν άψογο χαρακτήρα. Το να τον κάνω αυτόν, αν δεν είναι όμορφος. Ρε σοβαρευτείτε, τα έχουμε κάνει χάλια όλοι.
Πλέον δεν εκτιμάμε τον καλό χαρακτήρα αλλά μόνο την ομορφιά. Με λίγα λόγια, έχουμε χάσει τον μπούσουλα. Προτιμάμε την όμορφια που συνήθως συνοδεύεται από την ασχήμια στο χαρακτήρα. Τώρα βέβαια θα βρεθεί κάποιος και θα πει, ναι αλλά δεν είναι όλοι ίδιοι. Φυσικά και υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις. Αλλά, πλέον όλοι είναι τόσο αφοσιωμένοι στο να έχουν ωραίο σώμα και ωραίο πρόσωπο. Με αποτέλεσμα να παιρνουν αναβολικά για το τέλειο σώμα, και να κάνουν πλαστικές για το τέλειο πρόσωπο. όλοι καπνίζουν, πίνουν, κάνουν κόντρες, μόνο και μόνο για την μαγκιά. Και ενώ όλοι είναι τόσο επικεντρωμένοι σε αυτά, αγνοούμε το κτίσιμο του σωστού χαρακτήρα. Όλοι έχουμε καταντήσει κακοί, αντί για καλοσύνη πήγαζει από μέσα μας κακία, ζήλεια, σχολιασμός για όλους και τα πάντα, λες και εμείς έχουμε κάνει κάνει το κάτι σπουδαίο. Τα σπουδαία έγιναν πριν δεκαετίες. Φυσικά λέγοντας σπουδαία εννοούμε αγώνες για την ελευθερία μας. Τώρα, αυτό που εμείς θεωρούμε σπουδαίο είναι να έχουμε πολλούς φόλλοουερς και λάικς, που στην τελική δεν χρησιμεύουν πουθενά.
Πάμε και σε ένα άλλο θεματάκι το οποίο με τον καιρό καταντάει θεματάρα. Μια φράση θα γράψω και θα καταλάβετε. “Δεν το αντέχω άλλο αυτό”. Ξέρετε από ποιον θα το ακούσεις αυτό; Από τον πληγωμένο. Πληγωμένος για διάφορους λόγους. Είτε για κάποιον χωρισμό, είτε επειδή χάλασε μια φιλία, είτε για το μπούλινγκ, ή για όποιον δήποτε λόγο που κανείς δεν μπορεί να ξέρει και ενδεχομένως να μην μάθει και ποτέ. Ωραία, πληγώθηκες από κάτι ή από κάποιον, όλοι λίγο πολύ ξέρουμε αυτό το συναίσθημα. Βασικά όχι συναίσθημα αλλά συναισθήματα. Σε τέτοιες στιγμές νιώθεις πολλά, και σκέφτεσαι διάφορα. Αλλά στο κάτω κάτω, αν το σκεφτείς, θα πληγωθείς μια δυο τρεις μπορεί και παραπάνω. Το σημαντικό είναι να μην το βάλεις κάτω, να μην πέσεις και δεν μπορέσεις να σηκωθείς. Γιατί όλοι οι άνθρωποι κατέχουμε μια δύναμη, η οποία ενεργοποιείται διαφορετικές στιγμές, σε άλλον γρήγορα, σε άλλον αργά (υπάρχουν και οι ευαίσθητοι με τους αναίσθητους βέβαια, αλλά αυτοί είναι μια άλλη κατηγορία). Αν κάποιος σε σπρώξει ώστε να πέσεις κάτω, μην του κάνεις την χάρη να σε δει να υποφέρεις και να μην μπορείς να σηκωθείς. Αντί αυτού, όχι μόνο σήκω, αλλά πάτα σε ψηλότερο σκαλί, απόδειξε σε όλους την δύναμη που έχεις μέσα σου. Κανείς δεν μπορεί να την διαλύσει. Αν νιώσεις μόνος σου, ή αν απογοητευτείς από τους γύρω σου, η σωτηρια σου είναι η λέξη ΨΑΞΕ. Ψάξε να βρεις καλύτερους από τους προηγούμενους. Ψάξε και επικέντρωσου σε αυτούς που σε αγαπούν και σε στηρίζουν σε κάθε σου βήμα, χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα. Ψάξε ασχολίες που σου αρέσουν. Και πάψε να έχεις προσδοκίες που ξεπερνούν το μέτριο. Κανείς δεν θα είναι αντάξιος να ανταπεξέλθει στις μεγάλες προσδοκίες σου. Επειδή, ο κόσμος πλέον δεν αγαπάει, δεν εκτιμάει, συνήθως μόνο την δική του ευχαρίστηση του κοιτάει. 
Επίσης, θεωρώ ότι όλοι κάποια στιγμή στην ζωή μας κάναμε φίλους. Σίγουρα είχαμε όλοι φιλίες που κράτησαν λίγο ή πολύ, και σίγουρα είχαμε φιλίες που σταμάτησαν με έναν τσακωμό. Και σίγουρα μετά απο μια κατάσταση σαν αυτήν μας περνάνε διάφορες σκέψεις. Ποιος φταίει για αυτο; Ποιος έχει δίκιο; Γιατί έγινε αυτό; Και άλλα τέτοια παρόμοια. Είναι λογικό, γιατί στην σημερίνη Ελλάδα δεν έχεις ποιον να εμπιστευτείς. Λόγω του ότι σήμερα σχεδόν κανείς δεν νοιάζεται για εσένα πραγματικά. Όλοι πλέον κοιτάνε το συμφέρον τους και πως θα ανταγωνιστούν τους άλλους. Εύκολα γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, ότι είναι δυσκολο να εμπιστευτείς και να ανοιχτεις σε κάποιον. Δεν ξέρεις ποτέ από που και απο ποιον θα σου έρθει η πισώπλατη μαχαιριά. Είναι περίπου αδύνατον να βρεις άνρθωπο αξιόλογο, είναι σαν να ψάχνεις ψύλλο στα άχυρα. Οπότε, καλύτερα να κρατάμε χαμηλό προφίλ και να μην εμπιστευόμαστε πολλούς, ώστε να γλιτώσουμε, έστω και λίγο, το αίσθημα της απογοήτευσης. Άρα καταλήγουμε, στο ότι η εμπιστοσύνη πρέπει να έχει ένα μέτρο, ούτε πολύ ούτε λίγο. Ό,τι γίνεται για κάποιο λόγο συμβαίνει, και ας μην ξεχνάμε ότι ό,τι γίνεται δεν αλλάζει, απλά μαθαίνουμε να πηγαίνουμε μπροστά, ακόμα και αν στην αρχή φαίνεται δυσκολο και ακατόρθωτο, κάποια στιγμή σίγουρα θα συμβεί.
Το γενικό συμπέρασμα, είναι ότι οι νέες γενιές μεγαλώνουν σε μια άσχημη κοινωνία (με την σημασία όλης της λέξης). Μια κοινωνία στην οποία, δέχεσαι κριτική για τα πάντα. Αν δεν είσαι όμορφος κανείς δεν σου δίνει σημασία. Ο καλός χαρακτήρας δεν έχει τόση σημασία, όσο η ομορφία που έχεις. Κανείς δεν νοιάζεται για τον συνάνθρωπο. Μεγαλώνουμε όλοι πάνω από ένα κινητό, ένα τάμπλετ ή ένα playstation, οι εποχές που βγαίναμε στις πλατείες για να παίξουμε με τους φίλους μας εξασθένησαν. Αν είσαι διαφορετικός όλοι σε αντιμετωπίζουν άσχημα. Οι λέξεις αγάπη, ενσυναίσθηση, νοιάζομαι, αγωνίζομαι, σχεδόν έχουν εξαφανιστεί, και στην θέση τους υπάρχει ο εγωισμός, η ζήλια και το κυριότερο η κακία. Κάθε εβδομάδα, χάνονται πολλοί, και άλλοι τόσοι αποκτούν ψυχολογικά που προέρχονται είτε από κάποιον βιασμό, είτε απο κάποιον ξυλοδαρμό, και άλλα πολλά. Η χώρα μας έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης, που επιβιώνει μόνο ο ψεύτης, ο κλέφτης, ο βιαστής και ο δολοφόνος. Αυτοί είμαστε, οι εξαιρέσεις που υπάρχουν είναι ελάχιστες. Δεν είναι αργά για μια αλλαγή, όχι μόνο απο τις νέες γενιές, αλλά από όλους μας. Μην αφήσετε να καταστρέψουμε την χώρα μας, στο χέρι μας είναι η αλλαγή για ένα κόσμο, όχι τέλειο, όμως για έναν κόσμο με λιγότερο ψέμα, με καλοσύνη, με ελευθερία. Μην αφήσετε να συνεχίσουμε να φοβόμαστε τα πάντα. Ας αλλάξουμε όλοι μας για ένα καλύτερο αύριο.