ΛΕΣΒΟΣ:

Η πλήρης εξαγορά της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ) από τον ισραηλινό όμιλο SK Group ήρθε να πυροδοτήσει νέο κύμα αντιδράσεων, όχι μόνο για τον τρόπο που έγινε αλλά και για τις ευρύτερες συνέπειες που συνεπάγεται για την εθνική ασφάλεια, την τεχνολογική αυτάρκεια και την οικονομική ανεξαρτησία της χώρας.Από τον «γίγαντα» της αμυντικής βιομηχανίας… στην απαξίωσηΗ ΕΛΒΟ δεν ήταν μια τυχαία εταιρεία. Δημιουργήθηκε για να καλύψει τις ανάγκες της χώρας σε στρατιωτικά οχήματα και εξοπλισμό, ενώ στη διάρκεια των δεκαετιών παρήγαγε θωρακισμένα οχήματα, φορτηγά, τζιπ και οχήματα μάχης που αποτέλεσαν «ραχοκοκαλιά» του Ελληνικού Στρατού. Στην ακμή της απασχολούσε χιλιάδες εργαζόμενους και είχε τη δυνατότητα να καλύψει κρίσιμες εθνικές ανάγκες με εγχώρια τεχνογνωσία.Σήμερα όμως η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική: η εταιρεία παραμένει υποστελεχωμένη, με ελάχιστους εργαζόμενους, περιορισμένη δραστηριότητα και εμφανή σημάδια απαξίωσης.Η «επένδυση» που θυμίζει περισσότερο ξεπούλημαΗ συμφωνία με τον ισραηλινό όμιλο παρουσιάστηκε ως μεγάλη στρατηγική επένδυση, με υποσχέσεις για επενδυτικό σχέδιο ύψους 90–135 εκατ. ευρώ και δημιουργία έως 600 θέσεων εργασίας. Ωστόσο, η πραγματικότητα μέχρι στιγμής διαψεύδει τις εξαγγελίες. Η εταιρεία δείχνει στάσιμη, ενώ υπάρχουν πληροφορίες ακόμη και για σκέψεις μεταπώλησης σε υψηλότερη τιμή, κάτι που εντείνει τις ανησυχίες για το κατά πόσο ο νέος ιδιοκτήτης ενδιαφέρεται πραγματικά για την ανάπτυξη της βιομηχανίας ή για ένα απλό χρηματοοικονομικό παιχνίδι κερδοσκοπίας.Το γεγονός ότι η πώληση έκλεισε σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή, μόλις 3 εκατ. ευρώ, ενισχύει τον προβληματισμό: πώς είναι δυνατόν μια στρατηγικής σημασίας εταιρεία με εγκαταστάσεις, τεχνογνωσία και ιστορία δεκαετιών να εκχωρείται σε τέτοιο τίμημα;Ζήτημα εθνικής ασφάλειας και κυριαρχίαςΗ απώλεια της ΕΛΒΟ από τον δημόσιο έλεγχο δεν είναι μια απλή επιχειρηματική εξέλιξη. Η άμυνα και η τεχνολογική καινοτομία στον στρατιωτικό τομέα είναι ζητήματα που συνδέονται άμεσα με την εθνική κυριαρχία. Η εξάρτηση από ξένα κέντρα αποφάσεων για την παραγωγή και συντήρηση κρίσιμου στρατιωτικού εξοπλισμού εγκυμονεί κινδύνους, ιδίως σε μια γεωπολιτικά ασταθή περιοχή όπως η Ανατολική Μεσόγειος.Επιπλέον, η πώληση της ΕΛΒΟ έρχεται σε μια περίοδο που το διεθνές περιβάλλον χαρακτηρίζεται από πολεμικές συγκρούσεις, γεωπολιτικές εντάσεις και αμφισβητήσεις συνόρων. Η παραχώρηση ενός τόσο νευραλγικού τομέα σε ξένο όμιλο μοιάζει περισσότερο με πράξη υποτέλειας παρά με κίνηση εθνικής στρατηγικής.Οι κοινωνικές αντιδράσειςΔεν είναι τυχαίο ότι πολίτες και εργαζόμενοι μιλούν για «ξεπούλημα» και «καταστροφή». Σχόλια σε κοινωνικά δίκτυα κάνουν λόγο για «μεγάλη τραγωδία και ξεφτίλα», ενώ η χαμηλή τιμή πώλησης χαρακτηρίζεται «συμβολική». Ακόμη και πρώην στελέχη του στρατού έχουν εκφράσει έντονο προβληματισμό, τονίζοντας ότι χωρίς εντολές και στήριξη από το Υπουργείο Άμυνας, καμία ιδιωτική εταιρεία δεν πρόκειται να κρατήσει την ΕΛΒΟ ζωντανή. Η περίπτωση της ΕΛΒΟ δεν είναι μια «κακή επένδυση» – είναι ένα καμπανάκι κινδύνου για το μέλλον της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Αν η χώρα συνεχίσει να εκχωρεί νευραλγικούς τομείς σε ξένα χέρια, χάνει όχι μόνο την οικονομική της αυτάρκεια αλλά και ένα σημαντικό κομμάτι της εθνικής της ασφάλειας.Η δημόσια συζήτηση γύρω από την ΕΛΒΟ δεν αφορά μόνο ένα εργοστάσιο στη Σίνδο· αφορά το ερώτημα: Θα επιλέξουμε εθνική στρατηγική με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και την ασφάλεια ή θα συνεχίσουμε το δρόμο του ξεπουλήματος;