ΚΩΣ: Η γεωγραφική θέση -από τα παράλια της Μικράς Ασίας μέχρι τα παράλια της Εύβοιας και της Αττική και ο πολυνησιωτικός χαρακτήρας της Περιφέρειας του Νοτίου Αιγαίου (ΠΝΑ) την καθιστούν διαχρονικά την καρδιά αλλά και το μαλακό υπογάστριο της χώρα μας.
Η σπουδαιότητα του Νοτίου Αιγαίου είναι πρωτίστως εθνική και η καλύτερη θωράκιση των νησιών μας είναι η αειφορία.
Μετά από αρκετές δεκαετίες μονόπλευρης και χωρίς όρια τουριστικής ανάπτυξης που άφησε ορατό το αποτύπωμα της, οι πολίτες – κάτοικοι, εργαζόμενοι και επιχειρηματίες των νησιών μας – ανησυχούμε γιατί το μοντέλο αυτό διαβρώνει το κοινό μας φυσικό, πολιτισμικό και ανθρώπινο κεφάλαιο πάνω στο οποίο στηρίζεται το οικοδόμημα του τουρισμού, αλλά και ευρύτερα τη ποιότητα ζωής, τη καθημερινότητα όλων όσων συνεχίζουμε να θέλουμε να μένουμε σ’ αυτά.
Και ενώ τα οικονομικά οφέλη από τον τουρισμό που μένουν στα νησιά μας είναι μικρότερα από όσα παράγονται και καταγράφονται στο ΑΕΠ, τα ποιοτικά στοιχεία της ανάπτυξης και των αυριανών προοπτικών είναι ζοφερά με χαμηλό επίπεδο συμμετοχής στην έρευνα και στη καινοτομία, με χαμηλό επίπεδο απασχόλησης νέων, με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης.
Η επέλαση, με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία χρόνια, του real estate και όσων συμπορεύονται μαζί του, όχι απλά έχουν αλλοιώσει πολλά από τα στοιχεία αυτά, αλλά έχουν δημιουργήσει καταστάσεις που σε πολλά νησιά έχουν γίνει ανεξέλεγκτες και πολύ συχνά παράνομες, προκαλώντας αντιδράσεις από τη πλευρά μιας συνεχώς αυξανόμενης μερίδας τόσο επιχειρηματιών όσο και κατοίκων, που βλέπουμε να ζούμε όλο και με μεγαλύτερη δυσκολία λόγω της αλόγιστης τουριστικής μεγέθυνσης και της παράλληλης υποβάθμισης της ποιότητας ζωής. Η δυσκολία χρήσης των δημόσιων χώρων, ο θόρυβος, η κυκλοφοριακή συμφόρηση, τα σοβαρά προβλήματα της ποιότητας του νερού, η ατελής διαχείριση απορριμμάτων με τη συνεχή εμφάνιση αυτοσχέδιων χωματερών, οι εργασιακές συνθήκες 16ώρων με ανεπαρκείς απολαβές, η δυσκολία πρόσβασης σε ικανοποιητικές υπηρεσίες κοινής ωφέλειας (με την υγεία και τη παιδεία σε πρώτη γραμμή), η ακρίβεια, η δυσκολία για εύρεση ικανοποιητικής και προσιτής στέγης κλπ. αποτελούν ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα προβλημάτων που χρειάζονται αντιμετώπιση μέσα από μακροχρόνιο σχέδιο.
Συνέπεια των παραπάνω είναι, και συνδυασμό με την επέλαση της κλιματικής αλλαγής, να έχουμε νησιά που είναι όλο και πιο εύθραυστα είτε γιατί βρίσκονται σε κίνδυνο περιβαλλοντικής κατάρρευσης, είτε γιατί έχουν μια μη βιώσιμη οικονομία τουριστικής μονοκαλλιέργειας, είτε ακόμη γιατί οι κοινωνίες τους καταρρέουν πληθυσμιακά. Δεν μπορεί το σλόγκαν στο στόμα όλο και περισσότερων συμπατριωτών μας να είναι το «σαιζόν είναι και θα περάσει», ενώ όλοι θα θέλαμε να έχουμε κανονική και αξιοπρεπή ζωή αλλά και εργασία για 365 μέρες το χρόνο.