ΧΙΟΣ : Οι εικόνες με τις φωτιές που βλέπουμε στην Αττική κατά κανόνα είναι εμπρησμοί σε περιαστικές δασικές περιοχές για αλλαγή χρήσης γης, “αναπλάσεις επενδυτών” (real estate, τουρισμός, “πράσινη ενέργεια”, κ.α). “Επιτελικό Κράτος” και διαπλοκή με τα επιχειρηματικά συμφέροντα οι εμπρηστικές πολιτικές διαχρονικά και οι αυτουργοί του ολοκαυτώματος. 
Πολύ μικρές -σαν φύλλα συκής- οι αναλύσεις ότι τάχα φταίνε μόνο οι κυβερνήσεις για τις φωτιές. Τραγωδία και τιμωρία είναι ο βιασμός της φύσης, τα οικολογικά εγκλήματα, η αδηφάγος κερδοσκοπία, η κοινωνική διαφθορά, το κομματικό – πελατειακό σύστημα και κράτος, οι ελλιπείς πόροι, η πολιτική σήψη, ο κυρίαρχος ατομισμός, το μοντέλο οικονομίας και “ανάπτυξης”, της ζωής μας συνολικά. H “ανάπτυξη” των ολιγαρχών λεηλατεί τις πηγές της ζωής. Φύση, ζώα και άνθρωπο.

Καταλογισμός των διαχρονικών πολιτικών, ποινικών και διοικητικών ευθυνών για τη διαχείριση της καταστροφής ούτε “για τα μάτια”. Mια χώρα σε παρακμή. Πολιτεία σάπια. Kαθεστώς διεφθαρμένο. Κοινωνική πλειοψηφία τραγελαφική. Το ψάρι μεν βρωμάει πρώτα από το κεφάλι, όμως η σήψη προχωρά παντού στο κοινωνικό σώμα διαπερνώντας στους ιστούς του την αποπνικτική οσμή της. Το μέλλον που μας επιφυλάσσουν: Αποξενωμένοι στον τόπο μας. 

Το χειρότερο από όλα: τους ανεχόμαστε. Κι αυτοί, που με τις πολιτικές τους παίζουν τις ζωές μας στα ζάρια κρύβουν μέσω των ελεγχόμενων κρατικών μηχανισμών και της προπαγάνδας τις εγκληματικές ευθύνες τους. 

Η ιστορική εξέλιξη της κοινωνίας δεν είναι ευθύγραμμη. Δεν πάει μόνο μπροστά, αλλά και πίσω. Η διεύρυνση της φτωχοποίησης σε συνάρτηση με το έλλειμα παιδείας και κοινωνικής ενσυναίσθησης τα μεγάλα κέρδη του συστήματος. Δεν προέκυψαν από στιγμιαίο λάθος τα εκλογικά αποτελέσματα. Η χώρα σε αυτή τη συγκυρία δεν έχει ούτε κυβέρνηση, ούτε αντιπολίτευση. Είναι το είδωλο της κοινωνικής πλειοψηφίας. 

Η σκέψη και η αλληλεγγύη μας σε όσους πλήττονται και παλεύουν μέσα στις φωτιές.