ΚΑΛΥΜΝΟΣ:

Του Παναγιώτη Γιαμαίου, συντ. εκπαιδευτικού.
Κύριε Ρωμανέ, εκπρόσωπε της ΝΔ,
             Δεν κουραστήκαμε να λέμε θερμά συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη. Κουραστήκαμε, αηδιάσαμε, μπουχτίσαμε καλύτερα, να παρακολουθούμε στα πρωινά τηλεοπτικά τραπέζια τις κοκορομαχίες υμών των εκπροσώπων  των πολιτικών  κομμάτων για τα αίτια, τις καθυστερήσεις, τις ευθύνες και τις επιβεβλημένες παραδειγματικές τιμωρίες των υπευθύνων του πρόσφατου τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος. Εσείς, οι κυβερνητικοί, παρότι αναλαμβάνετε τις δικές σας ευθύνες, και ορθώς πράττετε, προσπαθείτε με κάθε τρόπο να τις ελαχιστοποιήσετε. Οι  αντιπολιτευόμενοι  πασχίζουν να αποσείσουν τις δικές τους, να τις μεγιστοποιήσουν στο έπακρο και να τις φορτώσουν όλες, μα όλες, στη σημερινή κυβέρνηση. Τι καταλαβαίνει ο Έλληνας με μέσο δείκτη νοημοσύνης, με μέσο νου; Κατανέμει τις ευθύνες  στις κυβερνήσεις, στους Οργανισμούς των Σιδηροδρόμων και στις διοικήσεις τους από το 2000 μέχρι σήμερα.
Το πολύνεκρο αυτό δυστύχημα μάς έδωσε τη δυνατότητα να μάθουμε πώς λειτουργεί το δημόσιο στο Ελλαδιστάν κατά το  1ο τέταρτο του 21ου αιώνα. Αυτά που αποκαλύπτονται καθημερινά- με δόσεις -είναι μια μαγνητική τομογραφία στο σώμα του άρρωστου ελληνικού κράτους. Τι αποδεικνύουν  οι πρώτες μαγνητικές; Πολυετή διάσπαρτο μεταστατικό καρκίνο. Κατά καιρούς εκδηλώθηκαν  σοβαρά συμπτώματά του (ατυχήματα), αλλά οι καπάτσοι …κομπογιαννίτες γιατροί της ιεραρχίας του πολιτικού και του διοικητικού φάσματος μπάλωσαν -όπως όπως-  τα τραύματα. Δυστυχώς γι΄αυτούς δε συνέβη το ίδιο και τώρα. Έφθασε η ώρα, η στιγμή  της αλήθειας! Έπρεπε να  πληρώσουν με τη ζωή τους τόσα νέα παιδιά, για να αποκαλυφθεί το μέγεθος της προχειρότητας, της ανευθυνότητας, της ολιγωρίας, της αβελτηρίας. Ένα κάρο παθογένειες διαρκείας που είδαν το φως της δημοσιότητας μαζεμένες. 
Ευθύνες πολιτικών, διοικήσεων Οργανισμών, επιθεωρητών αλλά και εργαζομένων. Δαπανήθηκαν, όπως δηλώνουν οι γνώστες του θέματος, περί τα 15 δις €, αλλά η κατάσταση των Ελληνικών Σιδηροδρόμων είναι αυτή που ζούμε, αυτή που  αναλύεται καθημερινά στους τηλεοπτικούς μας δέκτες  κατά κόρον. Τριτοκοσμική. Λίγο καλύτερη απ΄αυτή των χρόνων που κατασκευάστηκε. Των χρόνων του Χαριλάου Τρικούπη! Φαγοπότι τρικούβερτο κονδυλίων και μίζες  από τους εκάστοτε αεριτζήδες «ημετέρους» και τους περί αυτών. Διασπάθιση, δηλαδή, του δημοσίου και του ευρωπαϊκού χρήματος που προοριζόταν για τη βελτίωση της λειτουργίας των σιδηροδρόμων χωρίς έλεγχο, χωρίς αιδώ, χωρίς συνέπειες!!! Σωστό ξέφραγο αμπέλι! Τώρα το μάθαμε; Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν δε συνέβαινε το δυστύχημα, δε θα καλούντο να λογοδοτήσουν  ποτέ αυτά τα τρωκτικά!
Αλλά και  επιλογές κολλητών υψηλόμισθων επιθεωρητών,  διορισμοί ανεπάγγελτων πολιτευτών σε Επιτροπές με θηριώδεις ετήσιες αμοιβές και  τοποθετήσεις σε θέσεις ευθύνης (σταθμάρχες) από τους ίδιους τους επιθεωρητές, ανθρώπων με μειωμένα προσόντα, εν δυνάμει, δηλαδή, ακούσιων  εγκληματιών. Εργαζόμενοι που εγκαταλείπουν τις θέσεις τους πριν τη λήξη του ωραρίου τους, που τελικά αποβαίνει μοιραίο. Εργαζόμενοι στον ΟΣΕ που αποσπώνται σε γραφεία πολιτικών, που επιστρέφουν μετά την κατακραυγή, αλλά τα πολιτικά τους αφεντικά συνεχίζουν να καυτηριάζουν πομπωδώς τις ελλείψεις του ΟΣΕ σε προσωπικό. Γιατρός που εισηγείται σε συνάδελφό του να δώσει  μηνιαία αναρρωτική άδεια στον επιθεωρητή- χωρίς να τον εξετάσει-, για να αποφύγει ο δειλός και ρίψασπις τις συνέπειες των έργων του! και, και, και…
  Ένα πλέγμα ανθρώπων, από τον Υπουργό μέχρι τον βοηθό σταθμάρχη, μειωμένης ευθύνης. Άνθρωποι με κοινή κοσμοθεωρία: Πάνω απ΄ όλα ο εαυτούλης μου και γαία πυρί μιχθήτω. Δε συγκρούστηκαν κι εκτροχιάστηκαν μόνο τα τρένα στα Τέμπη. Είναι μια τρανή απόδειξη του εκτροχιασμού ενός ολόκληρου κράτους! Αφυδατώθηκε, δυστυχώς, αξιακά ο Έλληνας. Φιλότιμο, ειλικρίνεια, συνέπεια, ευθύνη, αξιοπρέπεια  και μπέσα, χαρακτηριστικά άλλων καιρών, βρίσκονται στο ναδίρ!
Και τίθεται το ερώτημα; Ποιος θα διορθώσει ποιον; Ποιος θα δικάσει ποιον; Ποιος θα τιμωρήσει ποιον; Ποιος θα επαναφέρει πειστικά ένα χαλασμένο διοικητικά τρένο στις σωστές ράγες; Η ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη; Δυστυχώς κι αυτή έχει χάσει την αξιοπιστία της. Ο εθνικός καρκίνος έχει προσβάλει επικίνδυνα και τα δικά της κύτταρα.  Εκτελεστική και Δικαστική εξουσία στην Ελλάδα φαίνεται ότι  αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία! Συχνά η Κυβέρνηση δικάζει και η Δικαιοσύνη κυβερνά με τον τρόπο της σε θέματα …υψηλού κρατικού ενδιαφέροντος. Οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις δύο εξουσίες εμφανίζονται έντονες μόνο σε θέματα ελάσσονος  σημασίας, για να ικανοποιείται το δημόσιο αίσθημα και να αποφεύγονται  οι όποιες κοινωνικές αναταράξεις.
Ο θυμός για όλα αυτά είναι μεγάλος και διάχυτος. Πορευόμαστε προς εθνικές  εκλογές. Το εκλογικό σώμα, μουδιασμένο,  βρίσκεται και πάλι σε αμηχανία. Νιώθει για άλλη μια φορά προδομένο. Έχει, όμως,  κι αυτό τις ευθύνες του, γιατί το όλον ελληνικό κράτος απαρτίζεται από μονάδες με όνομα, επώνυμο, δουλειά και στάση ζωής απέναντι σ΄αυτό  το δύσμοιρο το κράτος, σ΄αυτή την πληγωμένη πατρίδα.
Ένα είναι βέβαιο. Πέρα  από το ΚΚΕ και τους εκλογείς των σκληρών  κομματικών πυρήνων  των άλλων κομμάτων κάθε απόχρωσης που προσβλέπουν σε μια μετεκλογική κηρήθρα της  επόμενης κυβερνητικής κυψέλης, το 80% των Ελλήνων θα φθάσει στην κάλπη, όποτε αυτή στηθεί, για να ψηφίσει χωρίς ζέση, όχι το κόμμα που πιστεύει, αλλά το ολιγότερο -κατά την κρίση του- απεχθές!   
Κάλυμνος, 15 Μαρτίου 2023