ΧΙΟΣ :
Όχι δεν γράφω για να κάνω κριτική του γνωστού βιβλίου του φίλου (αν μου επιτρέπει ο ίδιος) Γιάννη Τζούμα, ο οποίος ζητώντας την επιείκειά μας αυτοπροσδιορίζεται ως «γραφιάς της δημοσιογραφίας και όχι ως συγγραφέας»! Βέβαια κι εγώ γιατρός είμαι, αλλά επειδή διαβάζω (υπερβολικά) και γράφω (αρκετά), μπορώ να γράψω μια γνώμη!… Αυτά ως εισαγωγή, διότι όπως γράφει και έτερος… ερασιτέχνης… κριτικός: «Όποιος δεν έχει διαβάσει αυτό το βιβλίο, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΤΑΧΙΣΤΑ»!
Το βιβλίο αυτό λοιπόν των 215 σελίδων, μαζί με τη… σταγόνα της χιακής ιστορίας, περιέχει και έναν «κουβά» κυριολεκτικά της παγκόσμιας ιστορίας, και όχι μόνο!… Σε αυτό διαβάζουμε πότε πρωτοφάνηκε αυτοκίνητο στη Χίο αλλά και πότε πρωτοφάνηκε αεροπλάνο στην Ελλάδα.
Σε αυτό διαβάζομε αρκετές ενέργειες (αρκετές από τις δωρεές) των μεγάλων Ευεργετών του Έθνους μας και της Χίου, αλλά και τις χρονολογίες που γεννήθηκαν (που ιδρύθηκαν, αν προτιμάτε) οι μεγάλες αθλητικές (ποδοσφαιρικές) ομάδες, όπως ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός, ο Εθνικός, η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός (άφησα την ομαδάρα μου τελευταία!!!).
Εκεί διαβάζομε για τα πάθη και τα βάσανα των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής και για τα «λάθη»[1] των τότε πολιτικών και των τότε Βασιλέων μας!… Εδώ σημειώνω ότι και ο κ. Τζούμας, που γεννήθηκε στη Χίο μας το 1960, έχει μικρασιατική καταγωγή!… Στο βιβλίο αυτό (ξανα)μαθαίνω (έχω αδύνατη μνήμη) ότι το Γυμνάσιο Βροντάδου από το οποίο απεφοίτησα, έγινε το 1930 με την επωνυμία «Ανδρεάδειος Ναυτική Σχολή Βροντάδου»!…
Εγώ (επαναλαμβάνω) ούτε συγγραφέας είμαι, ούτε κριτικός για να κρίνω το βιβλίο του κ. Τζούμα! Όμως φαντάζομαι τον Γιάννη τον Τζούμα να κάθεται με τις ώρες στη «Βιβλιοθήκη Κοραή» και να προσπαθεί να ξεχωρίσει (να διαλέξει, θα έγραφα) τις ειδήσεις των ετών 1911-1934 (23 ετών εφημερίδες) με κίνδυνο να παραλείψει κάποιο σημαντικό γεγονός και – γιατί όχι; – να παρεξηγηθεί από κάποιους κακοπροαίρετους συμπολίτες μας!…
Ξέχασα να γράψω ότι στις σελίδες του βιβλίου υπάρχουν αρκετές φωτογραφίες οι οποίες συνοδεύουν τα κείμενα. Σε κάποια από αυτές βλέπω τη γειτονιά μου προτού μετατραπεί από την Οικογένεια Λω σε (κοσμική;) πλαζ και μετονομαστεί σε «Όρμο Λω»! Η περιοχή λεγόταν «Κασού» κι εκεί παίζαμε με τα καραβάκια μας κατά την παιδική μας ηλικία (αξέχαστα παιδικά μας χρόνια, με την πείνα – κατοχή γαρ – αλλά και τις ωραίες παιδικές παρέες… και τις αξέχαστες αναμνήσεις)! Στη φωτογραφία διακρίνομε, εκτός από την παραλία, αριστερά το σπίτι του Λάμπρου του Χέλιου, στο βάθος το σπίτι του Βασίλη του Καμίνη και δεξιά η κλειστή εκκλησούλα της Παναγίας της Ελικούσας[2] και στο βάθος (δεξιά πάντα) ο Ενοριακός Ναός του Αγίου Νικολάου, του προστάτου των ναυτικών μας, ο οποίος οσονούπω (6 Δεκεμβρίου) πανηγυρίζει με μεγάλη δοξολογία διότι τον τιμούν όλα τα Ναυτικά Σωματεία του νησιού μας, που καθώς γνωρίζομε αποτελεί το κέντρο της παγκοσμίου ναυτιλίας.
Αλλά, για να επανέλθω στο εξαίρετο βιβλίο του κ. Τζούμα, εκτός του γεγονότος ότι μας μορφώνει, μας προτρέπει τρόπον τινά, να προσπαθήσομε να μεταδώσομε την ιστορία μας, την ιστορία του τόπου μας εννοώ, στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, ούτως ώστε να υπάρξει συνέχεια στο Έθνος μας και να μην «απορροφηθεί» (έστω και ειρηνικά) από τους γείτονές μας, οι οποίοι είναι πολλαπλάσιοι όσον αφορά τον αριθμό!… Άλλωστε, όπως είχε πει (και γράψει) ο Ίων Δραγούμης: «Η παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα είναι ο σύνδεσμος των ατόμων μιας φυλής τωρινών και περασμένων που τα κάνει Έθνος. Ιστορία είναι η συνείδηση του συνδέσμου αυτού».

Αγαπητή φίλε Γιάννη Τζούμα,
Σου εύχομαι να είσαι υγιής, να χαίρεσαι και την οικογένειά σου, και να εκδόσεις σύντομα και το δεύτερο τόμο της Ιστορίας της Χίου, τον οποίο περιμένομε με αγωνία. Συγχαρητήρια για τη δουλειά σου.

Με Χριστιανική ΑΓΑΠΗ,
ένας από τους θαυμαστές σου,

Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης
Ιατρός-Αγγειοχειρουργός
 

[1]     Ήταν λάθη ή υπεράσπιζαν τα συμφέροντά τους;

[2]     Η εκκλησίτσα και το «κελί» της Μοναχής Ευφροσύνης (κυρά-Φροσύνη την αποκαλούσαμε όσο ζούσε) έκλεισαν μόλις η Μοναχή απεβίωσε!…