ΧΙΟΣ : Τακτοποιώντας για μια ακόμη φορά τα βιβλία που ήλθαν στην κατοχή μου την τελευταία 5ετία, «κολλάει» το μάτι μου στον Β΄ τόμο ενός βιβλίου με τον τίτλο «Ο Βροντάδος, από το χθες στο σήμερα» που έχει γράψει ο συντοπίτης και φίλος μου κ. Ιάκωβος Γ. Μπριλής (Εκδόσεις «άλφα πι») όπου στο εξώφυλλό του απεικονίζεται το ΒΑ τμήμα του Βροντάδου μας με το σπίτι μου «καμαρωτό» σε απόσταση 80-90 μέτρα από το Ναό της Κυβέλης, τη μετέπειτα Πέτρα του Ομήρου ή Δασκαλόπετρα!…
Δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος για να γράψω, να αναφερθώ αν προτιμάτε, στη Θεά Κυβέλη, ούτε βέβαια και στον Όμηρο, για τον οποίο υπάρχουν αρκετά αναπάντητά ερωτήματά μου, όπως π.χ. πώς είναι δυνατόν ένας γέροντας(;), τυφλός, χωρίς χαρτί και μολύβι (έστω), χωρίς τις σύγχρονες ευκολίες που μας προσφέρει η τεχνολογία, ίσως όμως με αρκετούς «βοηθούς», να μπορέσει να «καταγράψει» την Ιλιάδα και την Οδύσσεια σε τόσους στίχους πάνω σε πέτρες[1];
Για να επανέλθω όμως στο σκοπό (την ουσία) του δημοσιεύματός μου, καθήμενος στο μπαλκόνι μου και σε ύψος λιγότερο των 100 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, βλέπω απέναντί μου τον Τσεσμέ[2] με σβηστές (ευτυχώς) τις δύο φωτιές που κατάκαιγαν την περιοχή, βορειοανατολικά την Εγνούσα (Οινούσσες) με τα νησάκια της (Παναγιά κλπ.), νοτιοανατολικά (έξω από το λιμάνι της Χίου) δύο μεγάλα πλοία να «πρατιγάρουν»[3] (το ένα πετρελαιοφόρο-τάνκερ, το έτερο γενικού φορτίου), μακρύτερα διακρίνονται τα «φουγάρα» της ΔΕΗ, κι ακόμα μακρύτερα το ακρωτήρι της Αγίας Ελένης. Πίσω, στην πλάτη του σπιτιού μου βρίσκεται η Βρύση του Πασά (αλήθεια, δεν βρίσκω το όνομα του Πασά, μήπως κανένας από τους αναγνώστες μου το γνωρίζει;) και βορειότερα (πάνω στη θάλασσα κι αυτή) η Ιερά Μονή της Μυρτιδιώτισσας, με έναν καλόγερο σήμερα τον Βικέντιο!… (Βικέντιε με ακούς;).
Μπροστά στο σπίτι μου, μέσα στη θάλασσα, οι βάρκες… πολλαπλασιάζονται καθώς βραδιάζει! Οι περισσότερες ανήκουν σε ερασιτέχνες ψαράδες, που ψαρεύουν τέτοια ώρα κυρίως καλαμάρια. Υπάρχουν όμως και αρκετές «λάμπες γρι-γρι», οι οποίες προσελκύουν τα ψάρια, τα οποία τα «κυκλώνει» με το δίχτυ του το καΐκι που τις ακολουθεί, κι έτσι… βγαίνει το ψωμί της οικογένειας για αρκετούς από τους συντοπίτες μου!… Βέβαια, ανοιχτά (σε κάποια απόσταση από τη στεριά), η ζωή… συνεχίζεται!… Δηλαδή, πλοία μικρά και μεγάλα πηγαινοέρχονται κουβαλώντας, είτε ανθρώπους είτε φορτία (συνήθως και ανθρώπους και φορτία).
Αγαπητοί Αναγνώστες,
Διαβάζοντας για το πλήθος των Τούρκων (κυρίως) τουριστών… σταυροκοπιέμαι. Από τη μια το… οικονομικό (μας αφήνουν τον… «παρά» τους), από την άλλη οι επέτειοι (Μικρασιατική Καταστροφή κλπ. κλπ.), νιώθω άσχημα… νιώθω παράξενα! Εγώ έχω χρόνια να πάω απέναντι, όμως έχω (και) φίλους Τούρκους, οι οποίοι (σήμερα) δεν είναι διαφορετικοί από εμάς (και στα καλά μας, και στα κακά μας). Κάποτε βοήθησα Τούρκο γιατρό να βρει σπίτι για την οικογένειά του (γυναίκα και παιδί) στο πανεπιστήμιο του εξωτερικού που έκανα μετεκπαίδευση, και το θυμόταν επί 40 χρόνια, ακόμα ΚΑΙ όταν έγινε Κοσμήτορας του Πανεπιστημίου των Αδάνων! Είναι γνωστό σε όλους μας ότι ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΥΛΕΣ!…
Κλείνω, τελειώνω το κείμενό μου αν προτιμάτε, επανερχόμενος στον Όμηρο[4] και τα αναπάντητα ερωτήματά μου. Είναι δυνατόν ένα μυαλό, ένας εγκέφαλος να μπορέσει να χωρέσει 15.688 στίχους της Ιλιάδας, η οποία διαδραματίσθηκε σε 15 ημέρες, και τους 12.108 στίχους της Οδύσσειας, η οποία διαδραματίσθηκε σε 42 ημέρες;
Αγαπητοί φίλοι, Χιώτες και μη Χιώτες,
Ελπίζω με το κείμενό μου να σας έδωσα μια γεύση, μια ιδέα τέλος πάντων της Χίου μας και ιδιαιτέρως του τόπου που γεννήθηκα, του Βροντάδου μας, ο οποίος κάποια στιγμή μετονομάσθηκε σε Ομηρούπολη! Από κάποια στιγμή «ξεπεράσαμε» τα τοπικιστικά και όλοι μαζί ενωμένοι προσπαθούμε για το καλό του τόπου μας, και ήδη τα πρώτα αποτελέσματα έχουν φανεί! Ο νοών νοείτω!…
[1] Οι πάπυροι έγιναν αργότερα και χρησιμοποιήθηκαν ως γραφική ύλη!
[2] Κρήνη στα Ελληνικά!
[3] «Πρατιγάρω» (στη ναυτική διάλεκτο): «πιάνω» (πλησιάζω, προσεγγίζω) κάποιο λιμάνι προκειμένου να ανεφοδιαστώ, και από τρόφιμα, και από (νέο) πλήρωμα, και από νερό, και από καύσιμα!…
[4] Τις πληροφορίες μου τις έδωσε ο εκλεκτός φίλος Καθηγητής κ. Ισίδωρος Πρώιος!…
