ΧΙΟΣ :
Με την αποσπασματική Κυβερνητική αντίδραση κατά της λαίλαπας της ακρίβειας να αποδεικνύεται (προσώρας;) αναποτελεσματική και με δυο φονικούς πολέμους να διεξάγονται στον (κοντινό) περίγυρό μας, αυτά που συμβαίνουν στο Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και οι κυοφορούμενες πολιτικοκομματικές ανακατατάξεις, δεν μπορεί και δεν πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους.
  Ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει μοιρολατρικά τη διαδικασία αυτοδιάλυσής του ως Κόμμα Εξουσίας που κυβέρνησε τη Χώρα από το 2015 έως το 2019.
   ΄Ενας άσχετος και άπειρος (πολιτικά) νέος, ηγείται πλέον της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κατέχοντας την τέταρτη θέση στην (παγιωμένη) Θεσμική Ιεραρχία της Χώρας. (Πρόεδρος Δημοκρατίας;, Πρωθυπουργός, Πρόεδρος Βουλής και ακολουθεί ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντ/σης).
   Μπροστά σ΄αυτό το πρωτόγνωρο (έως και ανησυχητικό) θέαμα, ο πρώην ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, προσπαθεί να πείσει ότι είναι ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ και ΑΜΕΤΟΧΟΣ παρατηρητής της διάλυσης και του ευτελισμού που υφίσταται το Κόμμα του. Είναι όμως έτσι;
   Το ακριβώς αντίθετο ισχύει, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν αρκετοί πολιτικοί αναλυτές. Κατ΄αυτούς, την αυτοδιάλυση του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον τη σχεδίασε και τη μεθόδευσε ο ίδιος, την υλοποιούν δε μεθοδικά όσοι απαρτίζουν το στενό πυρήνα των “επιτελών” του. Αν όντως αυτό ισχύει, ο Αλέξης, ηθελημένα ή όχι, προσφέρει πολύτιμη υπηρεσία στον τόπο. Υπηρεσία που έρχεται να προστεθεί στον ευτελισμό και την “ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ” της Αριστεράς που ο ίδιος κατάφερε με την πολιτική που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως Κυβέρνηση και ως Αντιπολίτευση.
   Η απομυθοποίηση του “ηθικού πλεονεκτήματος” της Αριστεράς και της δήθεν αποτελεσματικότητας της “αριστερής” πολιτικής, καθώς και η αυτοδιάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως τα πλέον θαυμαστά έργα και επιτεύγματα του Αλέξη.
   Γι΄αυτές τις “εξαίρετες πράξεις” του, θα μπορούσε να του απονεμηθεί το Μετάλλιο (Παράσημο) “Εξαιρέτων Πράξεων” έστω και αν αυτό προβλέπεται μόνο για στρατιωτικούς που διαπρέπουν κυρίως επί του πεδίου κάποιας μάχης….

ΓΡΑΦΕΙ: του Αριστείδη Ζαννίκου