ΚΩΣ: []Ζούμε λέμε ως άνθρωποι , αλλά …. Αλήθεια , πόσα λίγα ξέρουμε τελικά για τους εαυτούς μας; Μοιάζει να ξέρουμε πάρα πολλά για άλλα πράγματα, για την απόσταση ως το φεγγάρι, για το πόσο εύκολα μπορούμε να κάνουμε τον διπλανό μας να πονέσει, για το πόσο εύκολα μπορούμε να κρίνουμε πρόσωπα και καταστάσεις, χωρίς ντροπή και το κυριότερο χωρίς να γνωρίζουμε την αλήθεια…..Μίσος, κακία, πισώπλατες μαχαιριές, στην κοινωνική, πολιτική και καθημερινή ζωή μας , με μεγάλη ευκολία. Αυτά τα γνωρίζουμε και τα γνωρίζουμε πολύ καλά, αλλά δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να πάμε βαθιά μέσα μας ,για να γνωριστούμε με τον εαυτό μας , αυτό είναι πιο δύσκολο από το να μισήσεις και να κάνεις τον άλλο να πονέσει… Πρέπει τελικά να έχεις δύναμη για να φτάσεις βαθιά μέσα σου, να νιώσεις, ν’ αγαπήσεις τον εαυτό σου….. Δύσκολο πράγμα η επικοινωνία με το μέσα σου, αλλά εκεί βρίσκεται η γοητεία της ζωής σου, εκεί μπορείς ν’ ανακαλύψεις όλα αυτά που σε κανουν και αρρωσταίνεις και δεν σε αφήνουν να ζήσεις…… Πολλές οι θλιβερές ιστορίες που ακούμε κάθε μέρα στο όμορφο τόπο μας ,πολλά και τα γιατί…. Μπορούμε τελικά άπαντες να δούμε κατάματα τα προβλήματα του όμορφου νησιού μας ; Μπορούμε να δώσουμε λύσεις στα προβλήματα αυτά που μας ταλανίζουν χρόνια τώρα και να πιστέψουμε πως μόνο με την ανθρώπινη συνύπαρξη , την υγιή επικοινωνία και τον σεβασμό στο πρόσωπο του άλλου , θα μπορούμε να βλέπουμε χαμόγελα , που θα πολλαπλασιάζονται και θα αισιοδοξούμε για τον τόπο μας , με βήματα ευημερίας , αλληλεγγύης , ανάπτυξης που θα μπορούν και οι νέοι μας να ελπίζουν πως ο τόπος τους και τόπος μας είναι τα δικά τους όνειρα, που έχουν για μία όμορφη και πάνω απ ‘ όλα ανθρώπινη ζωή; Μήπως ,κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει λοιπόν , σιγά , σιγά να πιστέψουμε και να νιώσουμε, πως, δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο , δεν καταστρέφουμε ανθρώπινες σχέσεις , δεν καταστρέφουμε φιλίες …. Όλοι αγαπάμε τον τόπο μας , έτσι δεν είναι ; Ας το αποδείξουμε λοιπόν ….!