ΧΙΟΣ : Αν δεν πήγαινα συχνά στην κιβωτό της Χίου σαν επισκέπτης θα πίστευα κι εγώ αυτά που καταγγέλλουν οι άπειροι εισαγγελείς των μέσων μαζικής ενημέρωσης
Όμως κάθε επίσκεψη μου εκεί, η επαφή μου με τα παιδιά αλλά και τους παιδαγωγούς, τους εθελοντές και το προσωπικό με έκανε να φεύγω με δακρυσμένα μάτια δοξάζοντας το Θεό.
Γιατί η αίσθηση που εισέπραττα ήταν ότι έκανα επίσκεψη σε μια ζεστή οικογενειακή φωλιά.
Ιδιαίτερα με συγκίνησε η αφοσίωση των παιδαγωγών που υιοθέτησαν το κάθε παιδί.
Θυμάμαι μια φορά κατεβαίνοντας με το μηχανάκι από το Πιτυός με έπιασε λάστιχο και κατέφυγα στην κιβωτό.
Σε χρόνο ρεκόρ μου φτιάνανε το λάστιχο γεμάτα χαρά και ευγένεια μερικά αγόρια με κέρασαν αναψυκτικό και συνέχισα την διαδρομή μου.
Θαύμαζα τις πολλές δεξιότητες που καταπιανόντουσαν τα παιδιά μεταξύ άλλων γεωργικές κτηνοτροφικές και άλλες δραστηριότητες και σκεφτόμουνα πόσο τυχερά είναι (αυτά τα παιδιά) που βγαίνοντας στην ζωή μετά την Κιβωτό θα είναι θωρακισμένα και εφοδιασμένα με τόσες πολύτιμες εμπειρίες και γνώσεις.
Και αυτές τις γνώσεις για να τις κατακτήσει κάποιος πρέπει να καλλιεργήσει την εργατικότητα το μεράκι, της δημιουργικότητας τον σεβασμό την υπομονή και την εσωτερική πειθαρχία.
Κι αν σκεφτεί κανείς ότι αυτά τα παιδιά μαζεύτηκαν από τον δρόμο η από διαλυμένες οικογένειες, που σημαίνει η σχέση μαζί τους απαιτεί λεπτούς χειρισμούς ιδιαίτερη προσοχή και βαθειά γνώση που θα την οδηγεί η αγάπη συνδυασμένη πολλές φορές και με την αυταπάρνηση.
Γιατί η αντιμετώπιση των εσωτερικών προβλημάτων του κάθε παιδιού είναι σύνθετη και εξαιρετικά δύσκολη, πολλές φορές μάλιστα απαιτεί απέραντη υπομονή, επιμονή  αλλά και ειδική γνώση..
Και εδώ μπορώ να πω μετά λόγου γνώσεως ότι το ΘΕΤΙΚΟ ΚΛΙΜΑ που επικρατούσε στην δομή της Χίου ήταν αξιοθαύμαστο.
Και βέβαια γνωρίζω και εγώ αλλά και πολλοί άλλοι, τι προσπάθεια και τι αγώνας δύσκολος γινόταν για να διατηρείται το ΘΕΤΙΚΟ ΚΛΙΜΑ στην μικρή αυτή οικογενειακή κοινωνία των παιδιών και των δασκάλων τους.
Το συγκινητικό επίσης ήταν ότι κάθε παιδί για τους παιδαγωγούς ήταν σαν το πρόσωπο Του Χριστού.
Γιατί Ο ΧΡΙΣΤΟΣ δεν είναι άλλος από τον κάθε δοκιμαζόμενο συνάνθρωπο που κουβαλάει τον Σταυρό του.
Οπότε η Κιβωτός ήταν εκ των πραγμάτων ένα εργαστήρι που έκανε πράξη την αγάπη.
Αυτό για μένα ήταν το υπερβατικό στοιχείο της ΚΙΒΩΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Γι’ αυτο και  στο νησί μας όλη η κοινωνία είχε αγκαλιάσει την κιβωτό με κάθε τρόπο επί τόσες δεκαετίες.
Δεν είναι απορίας άξιον ξαφνικά και ενορχηστρωμένα χωρίς καμιά σκέψη για τις συνέπειες  στα συναισθήματα αυτών των παιδιών και την ψυχολογία τους;
Γιατί καθώς γκρεμίζεται αυτό το οικοδόμημα της ανθρωπιάς τραυματίζει βαθειά και τις ψυχές τόσων παιδιών αλλά και ανθρώπων.
Κι αν υπάρχουν ενοχές και λάθη με ποια λογική χωρίς διάκριση βάζουμε δυναμίτη και γκρεμίζουμε τα πάντα με την λογική του λήματος “πονάει κεφάλι κόψει κεφάλι” γιατί αν σκεφτεί κανείς πόσα παιδαγωγικά ατοπήματα συντελούνται και μάλιστα πολλές φορές  βαρύτατα δεν έπρεπε να λειτουργούν τα σχολεία 
Για μια ακόμα φορά φάνηκε πόσο διαχρονικός είναι ο ΠΟΝΤΙΟΣ ΠΙΛΑΤΟΣ… και οι ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ
Τα παιδιά της κιβωτου φώναξαν το ΩΣΑΝΝΑ
ΚΑΠΟΙΟΙ από εμάς το ΣΤΑΥΡΩΣΟΝ
Και οι περισσότεροι ΝΙΠΤΩΜΕΝ ΤΑΣ ΧΕΙΡΑΣ ΜΑΣ…