ΧΙΟΣ : 15 Ιουνίου σήμερα, για κάποιους το καλοκαίρι μπήκε όμορφα. Για κάποιους το καλοκαίρι τους βρήκε στην θάλασσα, ή σε κάποιο μπαλκόνι να απολαμβάνουν τη ζέστη και την θέα. Άλλοι έφυγαν για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Ορισμένοι όμως , το δικό τους καλοκαίρι τους επιφύλασσε μια έκπληξη, για την οποία κανείς δεν ήταν σε ετοιμότητα για αυτό.   14 Ιουνίου, ένα πλοίο, φορτωμένο με ανθρώπους όλων των ηλικιών και φύλων, ταξίδευε στα ανοιχτά της Πύλου. Ο αριθμός των επιβατών δεν ξεπερνούσε τους 700.  
  Επειδή, οι άνθρωποι, όπως ήταν φυσιολογικο, μετακινήθηκαν έφεραν ως αποτέλεσμα την αλλαγή του κέντρου βάρους. Με λίγα λόγια προκάλεσαν, άθελά τους το μοιραίο συμβάν. 
  Ωστόσο, από τους 700 οι αρχές έχουν κατορθώσει να να διασώσουν 104 άτομα, ενώ ο αριθμός των νεκρών είναι 79, όμως υπάρχει ο φόβος της αύξησης τους σε εκατοντάδες νεκρούς. Δυστυχώς, οι διασωθέντες είναι όλοι άντρες, ηλικίας 16-40 ετών, επειδή οι γυναίκες και τα παιδιά ήταν στα αμπάρια και οι διάσωσή τους ίσως να είναι και αδύνατη. Οι επιζώντες, όταν συνήλθαν από το σοκ άρχισαν να ρωτούν απελπισμένα για τις οικογένειες τους που ήταν επιβιβασμενοι στο πλοίο. Μάταια όμως, γιατί δεν παίρνουν τις απαντήσεις που θέλουν.
  Οι κινητοποιήσεις των ντόπιων την Καλαμάτας ήταν αρκετά μεγάλες (ολονυχτία μεταφορά τροφίμων, βοήθεια των μεταναστών από τοπικό γιατρό κ.α), αλλά τα μηνύματα προς τον γιατρό, για το αν γνωρίζει κάτι για τους συγγενείς των θυμάτων, ήταν ακόμη περισσότερα. Βέβαια, με την πάροδο των ωρών οι λιμενικές αρχές καταρρίπτουν κάθε ελπίδα ότι θα βρεθούν και άλλοι ζωντανοί.
  Η Ελλάδα μας για ακόμη μια φορά βυθίστηκε στο πένθος. Μερικοί άνθρωποι ίσως να μην ενδιαφέρονται για αυτό, λόγω το ότι οι άνθρωποι ήταν άλλης καταγωγής και πρόσφυγες. Άλλοι δείχνουν ένα τεράστιο ενδιαφέρον, κινητοποιούνται και βοηθάνε όπως μπορουν. Αυτοί τη στιγμή, οι άνθρωποι, που είχαν την ατυχία να βρίσκονται εκεί, χρειάζονται βοήθεια. Χρειάζονται στηρίγματα. Το τι θα τους συμβεί αύριο, είναι άγνωστο. Το αν θα βρεθούν οι δικοί τους άνθρωποι είναι άγνωστο.
   Μπείτε στην θέση τους, σκεφτείτε πως είναι να επιβιώνεις από ένα ναυάγιο αλλά η οικογένεια σου να είναι νεκρή ή αγνοούμενη. Σκέψου πως θα είναι να μην ξέρουν αν θα ξανά σμίξουν την γυναίκα και τα παιδιά τους στα χέρια τους. Ας κινητοποιηθούμε, ας βοηθήσουμε τους ανθρώπους, που αυτήν την στιγμή χρειάζονται ένα χέρι βοηθείας, χρειάζονται μια στήριξη. Ας τους δείξουμε πως είμαστε μαζί τους και τους συμποναμε. Ας τους δείξουμε πως δεν θα ανεβαίνουν μόνοι τους τον Γολγοθά που τους περιμένει….