ΧΙΟΣ :
Στους έγκλειστους του Πολυτεχνείου, τούτο το ποίημα,  σ΄ αυτούς που ακόμα «επιζούν»… Ήμουν κι εγώ εκεί, όχι σαν «ήρωας», μα σαν  «πολιτικό ον»… σαν αυτονόητο στο πρώτο κάλεσμα της εποχής μου, της Ιστορίας και της πίστης μου…
«Ε Δ Ω  Π Ο Λ Υ Τ Ε Χ Ν Ε Ι Ο»…
              Νοέμβριος 1973…
           του Χρίστου Μπελλέ
                 
Το Πολυτεχνείο αιμορραγεί
από παιδιά που σκοτώθηκαν
για ειδεχθή εγκλήματα Ελευθερίας.
Το Πολυτεχνείο αιμορραγεί
απ’ ακατάσχετες αιματεμέσεις των ιδεών
που λιποτάχτησαν.
Το Πολυτεχνείο αιμορραγεί
από οράματα που αυτοκτόνησαν.
Το Πολυτεχνείο αιμορραγεί
από σφαίρες ποικιλώνυμων καριεριστών.
Το Πολυτεχνείο αιμορραγεί
από «κλήρες της συγκομιδής»,
το κούρσος των  φωτοστέφανών του.
Το Πολυτεχνείο αιμορραγεί
από τη συνουσία θυτών και εξουσίας.
Το Πολυτεχνείο αιμορραγεί
από νεκρά περιστέρια
στες γειτονιές της παράκρουσης. 
Το Πολυτεχνείο αιμορραγεί
απ’ τον πολιτικό σου αδόκητο θάνατο.
Το Πολυτεχνείο  αιμορραγεί
απ’ την ψυχή σου
και τη δική μου… Σύντροφε…