ΧΙΟΣ : Στις επερχόμενες Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές οι περισσότεροι εκλογικοί σχηματισμοί της αριστεράς ίσως δουν τις χειρότερες επιδόσεις τους ιστορικά. Η πολιτική δεξιά κάθε απόχρωσης, η κοινωνική ακροδεξιά και οι κάθε λογής συστημικοί συνδυασμοί θα επικρατήσουν πανηγυρικά.
Αυτό είναι αποτέλεσμα μιας σειράς αντικειμενικών και υποκειμενικών κοινωνικών και πολιτικών παραγόντων, των δικών της λαθών, αδυναμιών, καθυστερήσεων, ανεπαρκειών και όχι μόνο.

Εντέλει, αν δεν υπάρξει από τα αριστερά μια σύγχρονη, ριζοσπαστική πρόταση σ’ όλα τα πεδία, και της Τοπικής Διοίκησης, που να εμπνέει, να πείθει και να κινητοποιεί τον κόσμο αναφοράς της – δεν υπάρχει κάτι ορατό και αισθητό σήμερα – τα επιμέρους σχήματά της, είτε αυτοτελώς είτε συνεργαζόμενα, θα ηττηθούν πολιτικά πρωτίστως, αλλά και εκλογικά κατά κράτος. Τα κενά στην πολιτική και στη ζωή καλύπτονται.

Τα ζητήματα έχουν τεθεί κατά καιρούς:
– Ποια η πολιτική στόχευση και η εναλλακτική στη δυστοπία (όραμα, πρόγραμμα, περιεχόμενο);
– Ποιες οι συλλογικότητες (μέσα, εργαλεία, αρχές λειτουργίας);
– Πώς (στρατηγική, τακτική);
– Ποιοι οι συμμετέχοντες (υποκείμενα);
Με τις υπάρχουσες εκδοχές και πρακτικές που χρεοκόπησαν, δεν θα υπάρξει επόμενη μέρα. Για την υπαρκτή αριστερά σήμερα ισχύει: ”Τoo little and too late”. Τέλος εποχής. Όλα ξανά από την αρχή.

(“Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών…
Μιλώ για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια στους δρόμους…
Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα…
Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες…
Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.”

Μ. Αναγνωστάκης, Μιλώ, Η Συνέχεια 2)