ΧΙΟΣ : Κύριε Διευθυντά,
Οι φοιτητικές διαμαρτυρίες σέ πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια και η διαχείρισή τους τόσο από τίς διοικήσεις τους όσο και από την πολιτειακή (state)  και ομοσπονδιακή (federal) διακυβέρνηση προσφέρουν χρήσιμα διδάγματα για τίς ανεύθυνες, πολιτικοποιημένες πανεπιστημιακές διαμαρτυρίες στην Ελλάδα. Οι καταληψίες τού Hamilton Hall στο πανεπιστἠμιο Columbia εκδιώχθηκαν εντὀς ολίγων ωρών και συνελήφθηκαν διότι δεν είχαν φοιτητικές ταυτότητες. Σύντομα αποδείχτηκε άλλωστε ότι δεν είχαν καμία σχέση με το πανεπιστήμιο αλλά ότι υποκινούντο από εξωτερικές δυνάμεις.
Όπως αναφέρει και ο Mark Mazower στο ημερολόγιο γεγονότων στο Columbia  πού δημοσίευσε η «Κ», γενική διαπίστωση φοιτητών, καθηγητών και διοίκησης υπήρξε το γεγονός ότι πολλοί από τούς διαμαρτυρόμενους ηταν εξωπανεπιστημιακοι προβοκάτορες. Καθαρότερη εικόνα αποκαθιστά  το ευρέως γνωστό γεγονός ότι το Κατἀρ διἐθεσε τουλάχιστον πέντε δισεκατομμύρια δολάρια για χρηματοδοτήσεις διαδηλώσεων υπέρ των παλαιστινίων και εναντίον τού Ισραήλ σέ αμερικανικά πανεπιστήμια, γεγονός πού τά ΜΜΕ (ιδιαίτερα τά αμερικανικά!) διστάζουν να καταγγείλουν διότι δεν είναι σέ θέση να το αποδείξουν με συγκεκριμένα στοιχεία.
Η δήλωση τού Πόλ Αλιβιζάτου, προέδρου τού πανεπιστημίου τού Σικάγου, συνοψίζει με νομική κατάρτηση και εκπαιδευτική σοφία την ενδεδειγμένη αντιμετώπιση: «… θα παράσχουμε τον ευρύτερο δυνατό χώρο για ελεύθερη έκφραση….Θά επέμβουμε μόνον αν η άσκησή της εμποδίζει τη μάθηση … ή αν διαταράσσει ουσιωδώς την λειτουργία και ασφάλεια τού πανεπιστημίου.»  Η δήλωση επαινέθηκε από πολλές διοικήσεις πανεπιστημίων, αλλά και από την κυβέρνηση τής Ουάσινγκτον και θεωρείται πλέον καθοριστική.
Εχοντας ζήσει τά γεγονότα τού 1967-8 στο campus τού Columbia και παραμείνει σάν μεταπτυχιακός φοιτητής και διδάσκων βοηθός καθηγητής  μέχρι  το 1976, διαπιστώνω ότι η πάροδος των δεκαετιών έχει εντάξει πολλά περισσότερα φιλελεύθερα δικαιώματα στα προνόμια των φοιτητών, ενώ παράλληλα το φοιτητικό σώμα έχει εμπλουτιστεί με νέους και νέες από κράτη τής Μέσης Ανατολής. Η σημαντική πολυετής καθηγητική παρουσία τού παλαιστίνιου φιλόλογου και ιστορικού Edward Said  συνετέλεσε καθοριστικά στην ευρύτητα αντιλήψεων τού πανεπιστημίου Columbia.
Οι έντονες φοιτητικές διαμαρτυρίες εναντίον τού πολέμου στο Βιετνάμ ήταν αυθόρμητες και διαρκείς. Πολλοί συμφοιτητές μας τά χρόνια εκείνα εκαλούντο να υπηρετήσουν στις ένοπλες δυνάμεις και ορισμένοι μετατίθεντο μετά την βασική τους εκπαίδευση στο Βιετνάμ. Μεταξύ εξαμήνων από τίς τάξεις μας απουσίαζαν φίλοι και συμφοιτητές μας – αυτό υπήρξε για όλους μας τότε μέγιστο κίνητρο διαμαρτυρίας κατά τού πολέμου στο Βιετνάμ. Προφανώς, οι σημερινές συνθήκες με το παλαιστινιακό δέν είναι δυνατόν να παρομοιαστούν .
Μἐ εκτίμηση,
Μιχάλης Μόσχος
M.A., M. Phil., Columbia University
Καθημερινή 8/5/24