ΧΙΟΣ : “Η 11η Νοεμβρίου αποτελεί ορόσημο στην ιστορία της Χίου, αφού το νησί πέρα από την ελευθερία του κατόρθωσε μέσα από μια μακρόχρονη διαδικασία να προσαρτηθεί στο ελληνικό κράτος, με τη Συνθήκη της Λωζάνης.”Αυτή είναι μία φράση από το σύντομο μήνυμα του Δημάρχου Χίου για την 112η επέτειο της απελευθέρωσης του νησιού από την Οθωμανική αυτοκρατορία και την προσάρτησή του στο νεοελληνικό κράτος. Μια δήλωση γεωπολιτικά επικίνδυνη αφού είναι προφανές ότι αν τεθεί σε αναθεώρηση η Συνθήκη της Λωζάνης κινδυνεύει και η Χίος να μην θεωρείται πλέον ελληνικό έδαφος, παρόλο που είχε ενωθεί με το νεοελληνικό κράτος από το 1912 και ήταν αναγνωρισμένο διεθνώς αυτό το καθεστώς από το 1914 με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου.
Είναι λοιπόν προφανές ότι η Χίος δεν προσαρτήθηκε στο νεοελληνικό κράτος το 1923 με την Συνθήκη της Λωζάνης. Η Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 όρισε τα όρια του σύγχρονου τουρκικού κράτους και ο Κεμάλ συμφώνησε να αποδεχθεί για τη Χίο και τα άλλα νησιά που αποτελούν σήμερα την Περιφέρεια ΒΑ το υφιστάμενο τότε, από το 1912-14, καθεστώς της προσάρτησής τους στο νεοελληνικό κράτος.
Τέτοιες δηλώσεις δεν είναι μόνον ατυχείς και επικίνδυνες αλλά αποδεικνύουν και την προχειρότητα με την οποίαν η Δημοτική αρχή Χίου αντιμετωπίζει τα σοβαρά ζητήματα διοίκησης του νησιού, πόσο μάλλον αυτά που απαιτούν μελέτη και πολιτική συγκρότηση, όπως πχ το ζήτημα των εξορύξεων αντιμονίου που ανέκυψε πρόσφατα και έσπευσαν αμέσως, δίχως καν να γνωρίζουν τους όρους και δίχως καν να μελετήσουν τα έγγραφα που έθεσε σε δημόσια διαβούλευση το ΥΠΕΝ, να το χαρακτηρίσουν “επενδυτικό σοκ” ενώ είναι ολοφάνερη μη αναστρέψιμη καταστροφή, την οποίαν ουδείς σώφρων πολιτικός δεν θα δεχόταν για τον τόπο του, να τον εκποιήσει δηλαδή σε πολυεθνική για να τον μετατρέψει αυτή αποικιοκρατικά σε ορυχείο και σε λίγα χρόνια νεκρό τοπίο.