ΧΙΟΣ :

Αγνόησα τα πρώτα  συμπτώματα. Αρχές Αυγούστου, μέσα στον καύσωνα, λογικό μου φάνηκε να αισθάνομαι εξαντλημένη και αδύναμη. Είχαν έρθει και τα παιδιά  για διακοπές με φίλους τους, τελειώνοντας την εξεταστική τους, και είχα κουραστεί αρκετά. Πέρασαν λίγες μέρες που δεν αισθανόμουν πολύ καλά.
 της Ολγας
Κοτοπούλη
Τετάρτη ̇ Σηκώθηκα για να πάω στην δουλειά ̇ φορώντας  τα παπούτσια μου, ένοιωσα να με στενεύουν. Κοίταξα τα πόδια μου  ̇ ήταν πρησμένα. Ανησύχησα, όχι όμως ιδιαίτερα ̇ πριν είκοσι μέρες είχα επισκεφθεί τον παθολόγο μου, είχα  κάνει τις ετήσιες εξετάσεις αίματος  ̇ όλα ήταν μια χαρά μου είχε πει.
Περνώντας όμως οι ώρες ένοιωθα όλο και πιο άσχημα. Το ίδιο απόγευμα αποφάσισα να πάω στον γιατρό μου. Έλλειπε για διακοπές ̇ έψαξα και βρήκα άλλον. Έκλεισα αμέσως ραντεβού.
Πέμπτη ̇ Κρατώντας τις πρόσφατες εξετάσεις στα χέρια μου , όπως μου ζήτησε στο τηλέφωνο, έφτασα στην πόρτα του. Ευτυχώς με είδε αμέσως. Με εξέτασε πρώτα και μετά κοίταξε τις εξετάσεις. Αυτές είναι όλες; με ρώτησε. Στην καταφατική μου απάντηση, με κοίταξε με απορία. Λείπουν οι δείκτες για τα νεφρά μου είπε και μια εξέταση ούρων, σίγουρα ο γιατρός που σας παρακολουθεί θα σας είχε γράψει να κάνετε, συνέχισε. Ήμουν σίγουρη ότι δεν είχα άλλα αποτελέσματα. Τέλος πάντων μου είπε  και δεν σχολίασε κάτι άλλο, προφανώς από συναδελφική αλληλεγγύη. Θα σας γράψω να κάνετε αύριο το πρωί και θα μου τις φέρετε να τις δω γιατί νομίζω ότι εκεί υπάρχει το πρόβλημα.
Παρασκευή ̇  Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου ̇ εσπευσμένα μπήκα στο νοσοκομείο για αιμοκάθαρση. Διαγνώστηκα με  νεφρική ανεπάρκεια.
Δευτέρα ̇ γύρισα σπίτι , έψαξα παλιές εξετάσεις. Πουθενά δεν βρήκα δείκτες για τα νεφρά. Ένοιωσα οργή και θυμό για  τον γιατρό μου. Από τότε τέσσερα χρόνια τώρα, τρεις φορές την  εβδομάδα,  τέσσερις  ώρες κάθε φορά είμαι στο νοσοκομείο.
Η ζωή μου άλλαξε εντελώς, το ίδιο και η ψυχή μου. Μπήκα στην λίστα για μεταμόσχευση καθώς συμβατός δότης από την οικογένεια μου δεν υπήρχε.
Χθες  γύρισα από την αιμοκάθαρση,  μεσημέρι ̇ ένοιωσα ρίγη να με διαπερνούν ̇ με έπιασε πόνος στο λαιμό και έντονος βήχας. Έβαλα  θερμόμετρο ̇ 38,5 έδειξε.
Ετοιμαζόμουν να πάρω τον γιατρό τηλέφωνο όταν χτύπησε το κινητό μου. Κυρία Νικολάου εσείς είστε, με ρώτησε ένας άνδρας. Μάλιστα απάντησα με βραχνή φωνή. Σας τηλεφωνούμε από το Λαϊκό Νοσοκομείο της Αθήνας, μου είπε και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά. Τόσο δυνατά που δεν άκουσα το όνομα του. Ξέρετε βρέθηκε μόσχευμα συνέχισε και δάκρυα χαράς άρχισαν να τρέχουν στα μαγουλά μου. Θα πρέπει να έρθετε άμεσα. Βεβαίως  θα έρθω αύριο με την πρώτη πτήση που θα βρω, απάντησα και έβηξα. Κρυωμένη είστε; με ρώτησε. Ναι, ξέρετε έχω λίγο πυρετό. Αναστέναξε και για λίγα δευτερόλεπτα έπεσε σιγή. Οταν μίλησε, τα λόγια του ακούστηκαν παράταιρα στο μυαλό μου. Δυστυχώς αφού έχετε πυρετό δεν μπορείτε να έρθετε για την μεταμόσχευση αυτή την φορά. Μην στενοχωριέστε θα σας ειδοποιήσουμε όταν βρεθεί το επόμενο μόσχευμα, ελπίζουμε σύντομα. Από εκεί και πέρα δεν άκουγα τι μου έλεγε. Υποθέτω ότι προσπάθησε να με παρηγορήσει. Δεν μιλούσα καθόλου. Στο τέλος  τον ευχαρίστησα και έκλεισα το τηλέφωνο. Δεν πίστευα αυτό που μου συνέβη  ̇ δεν είναι δυνατόν, σκέφθηκα και έκλαψα με λυγμούς.
Από το 2006 η δεύτερη Πέμπτη κάθε Μαρτίου καθορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού.