ΛΕΣΒΟΣ:
Τρία ολόκληρα μετά την καταστροφική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2022, οι ελαιοπαραγωγοί της Βρίσας Λέσβου εξακολουθούν να περιμένουν αποζημιώσεις για τον πάγιο εξοπλισμό και τις εγκαταστάσεις τους. Παρά τις εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις της πολιτείας, η Βρίσα μοιάζει να έχει βγει από τον χάρτη των κρατικών ενισχύσεων, την ώρα που σε άλλες περιοχές τα μέτρα στήριξης εφαρμόζονται κανονικά.Η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, μέσω της Αντιπεριφέρειας Πρωτογενούς Τομέα, κατέθεσε εκ νέου αίτημα τροποποίησης της ΚΥΑ 39076/2025, επισημαίνοντας το προφανές κενό: ενώ με την εν λόγω απόφαση προβλέπεται αποζημίωση πληγεισών εκμεταλλεύσεων, δεν περιλαμβάνεται η κάλυψη των ζημιών σε πάγια στοιχεία (εξοπλισμός, υποδομές, εγκαταστάσεις) για τη Βρίσα. Αντίθετα, για άλλες Περιφέρειες —ακόμη και για πυρκαγιές του 2023— έχουν εκδοθεί σχετικές ρυθμίσεις που αναγνωρίζουν τη δαπάνη και αποζημιώνουν τους αγρότες.Η Αντιπεριφερειάρχης Πρωτογενούς Τομέα, Αναστασία Αντωνέλλη, ήταν ξεκάθαρη:
«Από το 2017 με τον σεισμό και το 2022 με την πυρκαγιά, οι κάτοικοι της Βρίσας παλεύουν να σταθούν στα πόδια τους. Κι όμως, το κράτος εξακολουθεί να τους γυρνά την πλάτη. Φτάσαμε στο 2025 και οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ για τις ζημιές στα πάγια τους, ενώ σε άλλες περιοχές οι αποζημιώσεις έχουν ήδη δοθεί. Η Βρίσα έχει ξεχαστεί – λες και δεν ανήκει στην Ελληνική Επικράτεια».Οι υποσχέσεις που έμειναν στα χαρτιάΟι ελαιοπαραγωγοί της Βρίσας έχουν ακούσει πολλές φορές ότι «θα αποζημιωθούν». Ωστόσο, κάθε φορά που θεσμοθετείται ένας μηχανισμός ή εκδίδεται μια υπουργική απόφαση, το χωριό φαίνεται να «χάνεται» από τη λίστα των δικαιούχων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΚΥΑ 701/159857/2024, η οποία αναγνώρισε ρητά την επιλεξιμότητα ζημιών σε πάγιο κεφάλαιο και αποθηκευμένα προϊόντα – αλλά και πάλι, όχι για τη Βρίσα.Το αποτέλεσμα; Οι αγρότες να μένουν εγκλωβισμένοι στην αβεβαιότητα και στην αίσθηση ότι αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.Το αίτημα της ΠεριφέρειαςΗ Περιφέρεια ζητά είτε την τροποποίηση της ΚΥΑ 39076/2025 είτε την έκδοση νέας κανονιστικής πράξης, ώστε να καλυφθούν οι ζημιές παγίων και να αποκατασταθεί η ισονομία με τις υπόλοιπες περιοχές. Όπως τονίζει στο αίτημά της, «οι ζημιές αυτές μπορούν και πρέπει να αποζημιωθούν μέσω του μηχανισμού Κρατικής Αρωγής, όπως προβλέπεται από τον ν. 4797/2021».Ένα χωριό που μετρά πληγέςΗ Βρίσα έχει πληγεί διπλά: πρώτα από τον σεισμό του 2017 και έπειτα από την πύρινη λαίλαπα του 2022. Σήμερα, το χωριό εξακολουθεί να δίνει αγώνα για την επιβίωση, με τους ελαιοπαραγωγούς να βλέπουν τον εξοπλισμό τους κατεστραμμένο και καμία βοήθεια στον ορίζοντα.Η πολιτεία οφείλει να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν «ξεχασμένα χωριά». Γιατί η Βρίσα δεν χρειάζεται άλλες υποσχέσεις – χρειάζεται πράξεις.
