ΧΙΟΣ : Ο κόσμος ίσως μπερδεύεται με όρους όπως , Καπιταλισμός, Σοσιαλισμός, εργατική τάξη, προλεταριάτο  κλπ. Θα πρέπει να καταλάβουμε πως στην εποχή μας η ερμηνεία των όρων αυτών βρίσκεται στα χαρτιά – καθώς μόνο ελάχιστοι θύλακες – γνώστες  έχουν μελετήσει και γνωρίζουν τι μας λέει η Μαρξιστική θεωρία και μπορούν να την ερμηνεύσουν. Αυτοί συνήθως δεν είναι όσοι έχουν θεοποιήσει το προλεταριάτο, ενώ δεν γνωρίζουν την κριτική του Μαρξ που σε κάποιο σημείο γράφει, πως «οι δημοκράτες θεοποιούν την έννοια λαός και εσείς θεοποιείτε την έννοια προλεταριάτο». Και ενώ συμβαίνουν αυτά, «οργιάζει» η μεγαλοαστική τάξη και ο καπιταλισμός που επιβάλλει την οικονομική τρομοκρατία βουτηγμένη στη διαφθορά στις απάτες και τη διαπλοκή. Η καπιταλιστική κεφαλαιοκρατία είναι οι υπεύθυνοι μεγαλοαπατεώνες που ληστεύουν τον πλούτο των φτωχών και ανίσχυρων οικονομικά χωρών, για ένα κομμάτι ψωμί πουλώντας τους…προστασία, είτε μέσω της διαφθοράς, της απάτης, και των εκβιασμών είτε μέσω του χαφιεδισμού (παρακολούθηση είναι η σημερινή ευγενική ονομασία) .  Όλα αυτά βέβαια γίνονται σκόπιμα για την αύξηση της παραγωγής και των κερδών των επικυρίαρχων. Αν απολαμβάνουν κάτι οι εργαζόμενοι αυτό συμβαίνει  χατίρι του βασιλικού… Αντίθετα αυτοί βρίσκονται μόνιμα υπό την πίεση της απόλυσης και της ανεργίας· στην  πλειονότητα των οποίων ο ελεύθερος χρόνος είναι άγνωστος. Επομένως δεν χρειάζεται να ξέρουν και πολλά, γιατί αν επικρατήσει η λογική σκέψη, τότε η εξουσία –η κάθε εξουσία – κινδυνεύει. Γι’ αυτό, αυτό που ίσως χωρίζει περισσότερο τις εποχές και τους ανθρώπους είναι το πόσο γνωρίζουν την αθλιότητα, κυρίως αυτήν της ψυχής, και πως θα την ερμηνεύσουν.  Γιατί αυτήν μπορεί να την γνωρίσει ο άνθρωπος από πείρα, αλλά και ανάλογα με την παιδεία, τη μόρφωση και την κοινωνική…   Ίσως θα πρέπει να επισημάνουμε, πως η γνώση των πραγμάτων δεν πρέπει να οδηγεί στην απόγνωση, αλλά στο να καταλάβουμε την αξία τής γνώσης η οποία θα πρέπει να μας οδηγεί στο να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές  και να μη θεωρούμε τα τσιμπήματα των εντόμων πιο φαρμακερά από τα φαρμακερά βέλη του κεφαλαίου και των κάθε λογής εκμεταλλευτών.
Πως θα τα αποφύγουμε όλ’ αυτά; Σίγουρα δεν είναι το να κάνουμε θυσίες, ούτε ασφαλώς να υποτασσόμαστε στα πάθη, αλλά ούτε και να κάνουμε αυτό που μας επιβάλλουν οι κατέχοντες την «αλήθεια»  χωρίς εγωισμό και αντίσταση… Γιατί ο άνθρωπος που έχει καταλάβει το «γιατί», γνωρίζει και το μέτρο και τις αξίες. Σ’ αυτά, εκτιμώ, πως περιλαμβάνεται η ανδρεία* , η ανθρώπινη αξιοπρέπεια χωρίς τον πόθο και την αναζήτηση των τιμών.
Έτσι μόνο ο ευγενικός και ειλικρινής άνθρωπος θα γίνει συνήγορος αλλά και ακόλουθος τού κανόνα  τής γνώσης και όχι της απόγνωσης και του πόνου που δημιουργούν οι ψευδολογίες των πολιτικών, τα φτιαχτά ή παραφουσκωμένα γεγονότα, η αθλιότητα και τα τερατώδη ψέματα που οδηγούν και διαιωνίζουν τη δυστυχία. Γι’ αυτό έχουμε ανάγκη – χρειάζεται –  κάτι ουσιώδες και νέο, και όχι να ενεργούμε και να βουλιάζουμε μέσα στην οχλοβοή τού ψεύδους, της παραπληροφόρησης, ακόμα και της νεκρικής γαλήνης που προωθούν εσκεμμένα, μακριά από το ευγενές συναίσθημα τής πραγματικής φιλίας, της συνεργασίας και της αγάπης που δημιουργεί η ανθρωπιά και η υπερηφάνεια τής γνώσης του κίβδηλου, που αντανακλάται σε όλους τους τομείς τής κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας·  από το αίνιγμα τής ευτυχίας, μέχρι τον έρωτα και τον φόβο τού μεγάλου θεϊκού ερωτηματικού.
Δυστυχώς, σήμερα ο στοχασμός έχει χάσει «αυτό το κάτι», που θεωρώ πως περιλαμβάνει και την αξιοπρέπεια. Κανένας δεν ανέχεται κανέναν, ακόμα και όταν σκευτόμαστε τα σοβαρότερα πράγματα. Όλα γίνονται ή μάλλον κινούνται με ταχύτητα φωτός, οι αποφάσεις παίρνονται γρήγορα χωρίς πολύ σκέψη παρά μόνο αυτή του κέρδους. Γι’ αυτό και οι ιδέες  έχουν εκλείψει ή βρίσκονται σε απαξία ακόμα και υπό διωγμό.
 *γιατί όπως μας λέει και μια ωραιότατη παροιμία, όπου δεν χωρεί αντρειά, έρχεται η πονηριά.
 
knafpl@hotmail.com